مصرف عسل تاثیر بسیار مثبتی بر سلامتی دارد و این مسئله بر کسی پوشیده نیست. مصرف عسل طبیعی بصورات مداوم می تواند باعث تقویت اعضای مختلف بدن مانند قلب، ریه، کلیه و ... شود.
ویتامین D موجود در عسل طبیعی اعمال بین کلسیم و فسفر را تنظیم می کند و در نتیجه اعصاب کار خود را خوب انجام می دهد.
از نظر علمی صمغ موجود در عسل طبیعی نمی گذارد جدار عروق سفت شود و حالت خود را از دست بدهدد و جدار عروق را نرم نگه می دارد و در نتیجه مواد غذایی بهتر به مغز و اعصاب می رسد و مطالب بهتر در حافظه می ماند و کم تر به دست فراموشی سپرده می شود. از سوی دیگر عسل دارای مقدار فراوانی گلوکز است.
مصرف روزانه ی عسل طبیعی به علت افزایش میزان آنتی اکسیدان در خون از گرفتگی رگ های خونی جلوگیری می کند. بر همین اساس فردی که روزانه چند قاشق عسل طبیعی مصرف کند، آنتی اکسیدان و مواد محافظ بیشتری را در خون خود ذخیره می کند که این مواد از گرفتگی رگ های خونی جلوگیری می نماید.
عسل طبیعی بهترین ضدعفونی کننده مجاری ادرار به شمار می آید و پادزهر خوبی برای سموم مختلف می باشد. اگر عسل طبیعی به صورت مخلوط شده با آب باران یا آب مقطر میل شود باعث زیاد شدن ادرار، رفع تشنگی و خرد شدن سنگ های کلیه و مثانه می گردد.
در کتاب های مختلف پزشکی راجع به اثر عسل در بیماری های کلیوی اشاره شده است و آن را به ویژه در کاهش شدن درد توصیه می کنند. علت آن این است که عسل حاوی مقدار ناچیزی پروتئین است و تقریباً فاقد نمک می باشد.
این دو ماده نقش مخالفی در عوارض کلیوی دارند. قندهای موجود در عسل ورم های فیستولی لوله های ادراری را از بین می برد. عسل به طور مستقیم روی کلیه اثر کرده و غیر مستقیم ادرار را زیاد می کند.
عسل طبیعی مهم ترین ضدعفونی کننده ی مجاری ادرار بوده و پادزهر خوبی برای رفع سموم مختلف می باشد.
قندهای موجود در عسل بیشتر از نمک تغذیه شده، ورم های فیستولی مجاری ادرار را از بین می برد.
بیماران دیابتی می توانند عسل را جایگزین مقدار قندی نموده که برای بیمار مجاز می باشد و باید توجه داشت که مصرف عسل به عنوان قند اضافی بر آن چه که در رژیم آن ها پیش بینی شده مجاز نیست.
از زمان های بسیار قدیم مردم به خواص درمانی عسل در معالجه بیماری های ریوی پی برده بودند. بقراط نوشته است که شربت عسل برای از بین بردن سرفه و خلط سینه نافع است. هندوهای قدیم عسل و شیر را بهترین دارو برای درمان سل و فشارخون می دانستند. ابن سینا برای درمان مراحل اولیه سل مخلوط عسل با گلبرگ گل سرخ را تجویز می کند و معتقد است که برای نتیجه بهتر، عسل باید قبل از ناهار خورده شود. هم چنین خوردن عسل با شیر گرم داروی موثری برای درمان بیماری های شش است.
سال ها قبل از این که انسان پی به وجود عوامل میکروبی ماننده باکتری ها، قارچ ها و کپک ها ببرد، عسل طبیعی در عملیات جراحی و معالجه سوختگی ها مورد استفاده قرار می گرفت.
عسل طبیعی موادی ترشح می کند که به اندازه کافی همه جای زخم را می پوشاند، چرک ها را از میان بر می دارد و از تغییر شکل و چروکیدگی بافت ها و جای زخم جلوگیری می کند و زخم را به کلی از وجود میکروب ها پاک می سازد.
عسل طبیعی از خون ریزی زخم ها جلوگیری می کند و موجب انعقاد سریع خون می گردد. به همین سبب می توان زخم های روی پوست را با مالیدن عسل روی آن بهبود بخشید. عسل طبیعی جهت درمان دمل های کوچک و وبا بسیار مفید است.
هم چنین عسل خام دارای آنزیمی به نام گلوکز اکسیداز می باشد که وقتی با آّب مخلوط می شود، پراکسیدهیدروژن تولید می کند و این ماده خود به عنوان نوعی ضدعفونی کننده ضعیف شناخته می شود. علاوه بر آنزیم های خاصی که در عسل یافت می شود و نقش مرهم را ایفا می کنند، عسل طبیعی شامل آنتی اکسیدان فلاونوید نیز می باشد که نقش ضد باکتری را اجرا می کند.
© تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به عسل طبیعی | صنایع غذایی آبشن می باشد.